اندوه بزرگی است چه باشی چه نباشی....

سلاااااااام به عشق خودم...آقا محمدرضای گل...من موندم باداشتن آدرس وبلاگم چجوری هنوز پیداش نکردی...خیلی وقت بود نیومده بودم وبلاگمون...میدونی که دوران امتحانات و خانومتم شاگرد اوله...نخبه ام مثلا...داداش دیروز میگه محمد هی لافتو میزنه..خخخخ....عاشقتم الانم خیلی نمیتونم بنویسم یعنی حالشو ندارم دیشب کلی بیدار بودم صبحم زود پاشدم خلاصه جونم برات بگه ی امتحان بیشتر ندارم اونم پنج شنبه است وبعدشم راهی مشهد میشیم...میرم پیش امام رضام ازش میخوام که ما رو بهم برسونه .....کلی برا همه داداشا وآجی هاهم دعا میکنم.........

کاش زودتر روزا بگذره تا برسیم بهم...دیگه طاقتشو ندارم.......

تو را بی بهانه دوست دارم....