بیا جانم...

بیا جانم!

بیا و دل به مهر کسی بده که وقتی از تو دور است ، هر روز صبح عکسهایت را مرور کند و دلش برایت از دور ضعف برود.

بیا  و مهر کسی را به جان بخر که وقتی حواست به نگاهش نیست ، چشمانش را ببندد و در دل آرام دعایت کند.

بیا و عاشق کسی باش که هر روز عصر باز هم عکس هایت را مرور کند ، آنقدر که این بار طاقتش طاق شود ، تلفن را بردارد و با شوق به صدای بوق ممتدی گوش دهد ، که انتظار صدایت را می کشد.

بیا و دلداده ی کسی شو که وقتی به او فکر می کنی ، دلت برایش هری بریزد ، که وقتی بی هوا نگاهش با نگاهت یکی می شود ، انگار به یکباره کسی نفس کشیدن را برایتان ممنوع می کند !

دوست داشتن هایی است که به یکباره اتفاق می افتد ، می آید و آنچنان در دلت جا باز می کند ، که جز در خلوت و از دور دوست داشتن از دست تو کاری بر نمی آید !

بیا و باور کن که هنوز دوست داشتن هایی هست ، گم است اما ناب ، آرام است اما خاص ، و بوی ناب خدا می دهد !

بیا و باور کن جانم !...